راهنمای عمومی:

قبل از شروع استفاده از این دارو، تمام این برگه راهنما را به دقت بخوانید زیرا حاوی اطلاعات مهمی برای شما است.

• این بروشور را نگه دارید. شما احتمالا نیاز دارید که مجددا آن را بخوانید.
• اگر سؤال دیگری دارید، از دندانپزشک یا داروساز خود بپرسید.
• این دارو فقط برای بیماری فعلی شما تجویز گردیده است، لذا از توصیه آن به دیگران و یا مصرف در موارد مشابه، جداً خودداری نمایید.
• در صورت بروز عوارض جانبی، حتی عوارضی که در این برگه راهنما ذکر نگردیده است، با دندانپزشک یا داروساز خود مشورت نمایید.

موارد مصرف:

دیلوکائین یک محلول تزریقی است که در بی حسی موضعی دندان، به وسیله انفیلتراسیون یا تزریق پرینورال کاربرد دارد.

در کلیه اعمال و جراحی ها در دندانپزشکی، محلول تزریقی دیلوکائین 20 میلی گرم در میلی لیتر + 0/0125 میلی گرم در میلی لیتر زمانی که نیاز به طولانی شدن مدت بیهوشی یا کاهش جریان خون موضعی باشد، کاربرد دارد.

موارد منع مصرف:

• اگر به لیدوکائین، آدرنالین، بی حس کننده های موضعی آمیدی یا هر یک از ترکیبات دیگر این دارو حساسیت دارید.
• اگر مبتلا به صرع هستید که با درمان کنترل نشده است.
• اگر از یک بیماری جدی قلبی، تغییرات شدید شریانی یا فشار خون، ایسکمی، تغییرات جدی ریتم قلب، سردرد میگرنی، پرکاری تیروئید، دیابت، بزرگی پروستات، گلوکوم زاویه حاد یا نفروپاتی رنج می برید، زیرا این دارو خود دارای عامل منقبض کننده عروق است.

هشدارها و اقدامات احتیاطی:

قبل از استفاده از لیدوکائین/آدرنالین با دندانپزشک یا داروساز خود صحبت کنید.

• اگر فشار خون بالا یا مشکلات قلبی دارید.
• اگر مبتلا به مشکلات کبدی یا کلیوی هستید.
• اگر دیابت دارید.
• اگر دچار مشکلات تیروئید هستید.

اگر مطمئن نیستید که هر یک از موارد بالا در مورد شما صدق می کند یا خیر، قبل از مصرف لیدوکائین/آدرنالین با دندانپزشک یا پرستار خود صحبت کنید.

تداخلات دارویی :

اگر از داروهای دیگری استفاده می کنید، اخیراً استفاده کرده اید یا ممکن است از داروهای دیگری استفاده کنید، به دندانپزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.که شامل داروهایی که بدون نسخه یا داروهای گیاهی نیز می باشد. چرا که لیدوکائین/آدرنالین می‌تواند بر نحوه عملکرد برخی داروها تأثیر بگذارد و برخی داروها بر لیدوکائین/آدرنالین تأثیر بگذارند.

به طور خاص، در صورت مصرف یا استفاده از هر یک از داروهای زیر، به دندانپزشک خود اطلاع دهید:

• داروهای بتابلاکرها مانند پروپرانولول.
• داروهای بوتیروفنون برای بیماری، مانند دومپریدون.
• سایر داروهای بوتیروفنون برای مشکلات روانی مانند هالوپریدول.
• داروهای فنوتیازین برای مشکلات روانی، مانند کلرپرومازین.
• داروهای افسردگی مانند مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs) و ضد افسردگی های سه حلقه ای.
• سایمتیدین.

دیلوکائین با غذا، نوشیدنی و الکل:

پس از تجویز لیدوکائین/آدرنالین، تا زمانی که حساسیت بازیابی نشود، هیچ غذایی نباید مصرف شود.

بارداری و شیردهی:

اگر باردار هستید یا در دوران شیردهی هستید، فکر می کنید ممکن است باردار باشید یا قصد بچه دار شدن دارید، قبل از استفاده از این دارو با دندانپزشک یا داروساز خود مشورت نمایید.

رانندگی و استفاده از ماشین آلات:

لیدوکائین ممکن است به طور موقت توانایی حرکت، توجه و هماهنگی شما را تغییر دهد. پزشکتان مشخص خواهد کرد که آیا می توانید رانندگی کنید یا از ماشین آلات استفاده کنید.

مصرف در ورزشکاران:

این دارو حاوی آدرنالین است که ممکن است منجر به نتیجه مثبت در آزمایشات دوپینگ شود.

دیلوکائین حاوی متابی سولفیت سدیم است:

به ندرت ممکن است باعث واکنش های حساسیت شدید و برونکواسپاسم شود.

دیلوکائین حاوی سدیم است:

این دارو حاوی کمتر از 1 میلی مول سدیم (23 میلی گرم) در هر کارتریج است، یعنی اساساً "بدون سدیم".

نحوه مصرف دیلوکائین:

لیدوکائین/آدرنالین توسط دندانپزشک به صورت تزریقی به شما داده می شود. دندانپزشک شما روش صحیح دادن این دارو را به شما می داند.

دوزی که دندانپزشک به شما می دهد به نوع تسکین درد مورد نیاز شما بستگی دارد. همچنین به اندازه بدن، سن، وضعیت فیزیکی و بخشی از بدن شما که دارو به آن تزریق می شود بستگی دارد. معمولا کمترین دوز ممکن برای ایجاد اثر مورد نیاز تجویز می شود.

لیدوکائین/آدرنالین اعصاب را از ارسال پیام های درد به مغز باز می دارد. از احساس درد جلوگیری می کند. چند دقیقه پس از تزریق شروع به اثر گذاری می کند و با اتمام مراحل پزشکی به آرامی از بین می رود.

مصرف در کودکان و جمعیت های خاص:

برای استفاده در کودکان دوزها متناسب با وزن و سن کاهش می یابد.

مصرف بیش از اندازه دارو:

عوارض جانبی جدی ناشی از دریافت بیش از حد لیدوکائین/آدرنالین نیاز به درمان خاصی دارد. دندانپزشک شما برای مقابله با این شرایط آموزش دیده است. اولین علائم تجویز بیش از حد لیدوکائین/آدرنالین معمولاً به شرح زیر است:

• احساس سرگیجه یا سبکی سر.
• بی حسی لب ها و اطراف دهان.
• بی حسی زبان.
• مشکلات شنوایی.
• مشکلات بینایی.

برای کاهش خطر عوارض جانبی جدی، به محض ظاهر شدن این علائم، دندانپزشک شما از مصرف لیدوکائین/آدرنالین به شما جلوگیری می کند. این بدان معنی است که اگر هر یک از این موارد برای شما اتفاق افتاد، یا فکر می کنید که مقدار زیادی لیدوکائین/آدرنالین دریافت کرده اید، باید فوراً به دندانپزشک خود اطلاع دهید.

سایر عوارض جانبی جدی‌تر ناشی از مصرف بیش از حد لیدوکائین/آدرنالین عبارتند از مشکلات در گفتار، رفتار غیرمنطقی، انقباض ماهیچه‌ها، تشنج، اثرات بر قلب و رگ‌های خونی، از دست دادن هوشیاری، کما و توقف تنفس برای مدت کوتاه. آپنه).

در صورت مصرف بیش از حد یا مصرف تصادفی، فوراً با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید.

عوارض جانبی احتمالی:

مانند همه داروها، این دارو نیز می تواند عوارض جانبی ایجاد کند، اگرچه همه افراد دچار آن نمی شوند.

عوارض جانبی نادر (ممکن است از هر 1000 نفر 1 نفر را تحت تاثیر قرار دهد):

فشار خون پایین، ضربان قلب ناهموار (آریتمی)، ایست قلبی، طعم فلزی، وزوز گوش (زنگ در گوش)، سرگیجه، اضطراب، رعشه، نیستاگموس (حرکات کنترل نشده چشم)، سردرد، افزایش تعداد تنفس، پارستزی لب و زبان (از دست دادن حساسیت همراه با احساس سوزش). از دست دادن هوشیاری و تشنج، کما و ایست تنفسی (در صورت مصرف بیش از حد). حالت تهوع، استفراغ و افزایش تعداد تنفس و به دنبال آن کاهش تعداد تنفس که ممکن است باعث ایست تنفسی شود.

به دلیل وجود آدرنالین به عنوان منقبض کننده عروق، عوارض جانبی نادر زیر نیز ممکن است رخ دهد: فشار خون بالا، درد قفسه سینه، ضربان قلب ناهموار (آریتمی)، ایست قلبی عروقی، احساس گرما، تعریق، سردرد میگرنی، تورم غده تیروئید.

عوارض جانبی بسیار نادر (ممکن است از هر 10000 نفر 1 نفر را تحت تاثیر قرار دهد):

بثورات پوستی، اریتم (قرمزی)، خارش (خارش)، ادم (تورم) زبان، لب ها یا دهان، واکنش های آلرژیک یا شوک آنافیلاکتیک.

به دلیل وجود متابی سولفیت سدیم به عنوان مکمل، عوارض جانبی بسیار نادر زیر نیز ممکن است رخ دهد: در مبتلایان به آسم برونشیال، واکنش های آلرژیک ممکن است رخ دهد که با استفراغ، اسهال، خس خس سینه، حمله حاد آسم، کاهش سطح هوشیاری یا شوک آنافیلاکتیک ظاهر می شود.

گزارش عوارض جانبی:

در صورت مشاهده هر گونه عوارض جانبی، با دندانپزشک، داروساز یا پرستار خود صحبت کنید. که شامل هر گونه عوارض جانبی احتمالی است که در این بروشور ذکر نشده است. با گزارش عوارض جانبی می توانید به ارائه اطلاعات بیشتر در مورد ایمنی این دارو کمک کنید.

شرایط نگهداری دیلوکائین:

دارو را دور از دید و دسترس کودکان نگهداری کنید.

این دارو را پس از تاریخ انقضا که روی بسته بندی و کارتریج EXP درج شده است، استفاده نکنید. تاریخ انقضا به آخرین روز آن ماه اشاره دارد.

در دمای بالاتر از 25 درجه سانتی گراد نگهداری نشود.

دور از سرما و یخ زدگی نگهداری نمایید.

به منظور محافظت در برابر نور در بسته بندی اصلی نگهداری شود.

در صورت مشاهده ذرات یا شفاف نبودن محلول از مصرف دارو خودداری نمایید.

کارتریج ها برای یک بار مصرف در نظر گرفته شده اند. بلافاصله پس از باز شدن کارتریج استفاده کنید. محلول استفاده نشده باید دور ریخته شود.

هیچ دارویی را در فاضلاب یا زباله های خانگی دور نریزید. اگر مطمئن نیستید، از داروساز خود بپرسید که چگونه ظروف حاوی داروهایی را که دیگر نیازی ندارید دور بریزید. این اقدامات به حفاظت از محیط زیست کمک خواهد کرد.

محتویات بسته و سایر اطلاعات

مواد موثره لیدوکائین هیدروکلراید و اپی نفرین (آدرنالین) به صورت بی تارترات هستند. هر میلی لیتر محلول تزریقی حاوی لیدوکائین هیدروکلراید مونوهیدرات، معادل 20 میلی گرم لیدوکائین هیدروکلراید بی آب (34 میلی گرم در هر کارتریج 1/7 میلی لیتر)، و 12/5 میکروگرم اپی نفرین (آدرنالین) (به صورت بی تارترات) (21/3 میکروگرم در هرکارتریج 1/7 میلی لیتر) است.

سایر مواد تشکیل دهنده متابی سولفیت سدیم (E-223)، کلرید سدیم و آب تزریقی است.

مشخصات دارو و بسته بندی :

دیلوکائین یک محلول شفاف، بی رنگ یا کمی زرد است.

در کارتریج های شیشه ای یکبار مصرف بسته بندی شده است که در پایه توسط یک رابرلاستیکی متحرک و در قسمت بالا توسط یک رابر مهر و موم لاستیکی که توسط یک کپ آلومینیومی در جای خود نگه داشته می شود، بسته بندی شده است.

بسته بندی حاوی 100 کارتریج 1/7 میلی لیتری.

اطلاعات زیر فقط برای متخصصان درمان در نظر گرفته شده است:

برای جلوگیری از تزریق داخل وریدی، همیشه باید آسپیراسیون قبل از تزریق انجام شود. استفاده از سرنگ تزریقی مناسب برای انفیلتراسیون بیهوشی، عملکرد کامل وموثر و همچنین حداکثر ایمنی را در برابر شکستن کارتریج ها را تضمین می کند. فقط محتوای کارتریج های دست نخورده و سالم را تزریق کنید.

به منظور جلوگیری از هرگونه خطر عفونت (به عنوان مثال پیشگیری از انتقال هپاتیت)، استفاده از سرنگ ها و سوزن های تازه استریل شده ضروری است. محتویات باقی مانده از کارتریج های نیمه استفاده شده نباید برای بیماران دیگر مصرف شود.

برای ضد عفونی کردن قسمت بیرونی کارتریج ها، استفاده از ایزوپروپیل الکل 91 درصد یا اتیل الکل 70 درصد بدون مواد دناتوره توصیه می شود. محلول‌های حاوی فلزات سنگین توصیه نمی‌شوند، زیرا یون‌هایی (جیوه، روی، مس و غیره) آزاد می‌کنند که هنگام تزریق بی‌حس کننده‌های موضعی دندان، ادم ایجاد می‌کنند.

هنگامی هر گونه بی حس کننده موضعی استفاده می شود، باید اکسیژن، تجهیزات احیا و داروهای مورد نیاز در دسترس باشد.

از تزریق در ناحیه متورم باید اجتناب شود.

محلول باید قبل از استفاده به صورت چشمی بررسی شود و فقط محلول های شفاف بدون هیچ گونه ذرات خارجی مصرف شوند.

کارتریج ها فقط برای یک بار مصرف در نظر گرفته شده اند. اگر فقط بخشی از کارتریج مصرف می شود، باقیمانده دارو باید دور ریخته شود.

بلافاصله پس از باز شدن کارتریج، دارو را مصرف نمایید.

هرگونه فرآورده دارویی مصرف نشده یا مواد زائد که ممکن است با آن تماس داشته باشد باید مطابق با الزامات زیست محیطی دور ریخته شود.