راهنمایی های عمومی:

• قبل از شروع مصرف این دارو تمام این بروشور را به دقت بخوانید زیرا حاوی اطلاعات مهمی برای شماست. این بروشور را نگه دارید. شاید نیاز به مطالعه مجد آن داشته باشید.
• در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر، از پزشک یا داروساز خود سوال نمایید.
• این دارو فقط برای وضعیت فعلی شما تجویز شده است. لذا از توصیه آن به دیگران خودداری نمایید . ممکن است به آنها آسیب برساند، حتی اگر علائم بیماری آنها با شما یکی باشد.
• در صورت مشاهده هر گونه عوارض جانبی حتی عوارضی که در این بروشور ذکر نگردیده است، با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید.

موارد مصرف:

این دارو متعلق به گروهی از داروها به نام سفالوسپورین‌ها است که برای مبارزه با باکتری‌ها استفاده می‌شوند.

سفوتاکسیم برای درمان عفونت های حاد و مزمن باکتریایی زیر مصرف می شود:

• عفونت‌های تنفسی.
• عفونت‌های گوش، بینی و گلو.
• عفونت‌های کلیه و مجاری ادراری.
• عفونت‌های پوست و بافت نرم.
• عفونت‌های استخوان و مفاصل.
• عفونت‌های زنان، از جمله سوزاک.
• عفونت‌های شکمی (از جمله پریتونیت).
• مننژیت.
• مسمومیت خون (سپسیس).
• التهاب قلب (اندوکاردیت).
• بیماری لایم (به ویژه مراحل II و III) (عفونتی که در درجه اول توسط گزش کنه ایجاد می‌شود).

همچنین، برای پیشگیری از عفونت‌ها پس از جراحی در بیمارانی که در معرض خطر بالای عفونت هستند.

موارد منع مصرف:

• اگر به سفوتاکسیم، سفالوسپورین ها یا هر یک از ترکیبات دیگر این دارو حساسیت دارید.
• اگر تا به حال واکنش شدید آلرژیک (حساسیت بیش از حد) به هر نوع دیگر از آنتی بیوتیک های بتالاکتام دیگری داشته اید، پنی‌سیلین و سفالوسپورین‌ها می‌توانند باعث واکنش‌های متقاطع شوند.
• اگر پس از درمان با سفوروکسیم یا هر آنتی بیوتیک سفالوسپورین دیگری، تا به حال دچار بثورات پوستی شدید یا پوسته پوسته شدن پوست، تاول و/یا زخم های دهان شده اید.

اگر فکر می کنید که این موضوع در مورد شما صدق می کند، تا زمانی که با پزشک خود مشورت نکرده اید، از مصرف سفوتاکسیم خودداری کنید.

• سفوتاکسیم مخلوط با لیدوکائین برای تزریق عضلانی برای مصرف در کودکان کتر از ۳۰ ماه توصیه نمی‌شود. برای تهیه محصول حاوی لیدوکائین باید از بروشور داخل بسته پیروی شود.

هشدارها و اقدامات احتیاطی:

• قبل از استفاده از سفوتاکسیم با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید:
• اگر به پنی سیلین یا سایر آنتی بیوتیک های بتا-لاکتام به هر شکلی حساسیت دارید، به موارد منع مصرف مراجعه کنید.
• اگر مبتلا به واکنش های آلرژیک (مثلاً تب یونجه، آسم برونش، کهیر) هستید، یا اگر سابقه بیماریهای آلرژیک را دارید. در این صورت، خطر واکنش های حساسیت، شدیدتر (در موارد نادر، کشنده) افزایش می یابد. اگر احساس گرفتگی در قفسه سینه دارید یا احساس سرگیجه، بیماری یا غش می کنید، این موارد ممکن است نشانه هایی از واکنش حساسیت باشند.
• در صورت بروز واکنش حساسیت ، درمان با سفوتاکسیم باید قطع شود.
• اگر در طول درمان یا چند هفته پس از قطع درمان دچار اسهال شدید یا مداوم گشته اید، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید. زیرا اسهال در شدیدترین شکل خود (کولیت سودوممبران) می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد و باید درمان شود. هر دارویی که فعالیت روده را کاهش می دهد، مصرف نکنید.
• اگر می‌دانید که نارسایی کلیه دارید. در صورت بروز این اتفاق به پزشک خود اطلاع دهید. در صورت لزوم، ممکن است دوز شما تنظیم شود. عملکرد کلیه شما باید تحت نظر باشد.
• اگر همزمان یا بعدا با آمینوگلیکوزیدها (سایر آنتی‌بیوتیک‌ها)، پروبنسید (برای نقرس) یا سایر داروهایی که می‌توانند باعث آسیب کلیه شوند درمان می‌شوید، پزشک باید عملکرد کلیه شما را تحت نظر داشته باشد، زیرا این مواد می‌توانند اثرات مضر بر کلیه‌ها را افزایش دهند و احتیاط لازم است.
• اگر با مصرف سفوتاکسیم دچار اختلال حرکتی، تشنج، گیجی یا تغییر هوشیاری شدید. این موارد ممکن است نشانه‌هایی از انسفالوپاتی باشد. خطر بروز این عوارض جانبی با دوزهای بالا، در صورت مصرف بیش از حد یا در صورت نارسایی کلیه وجود دارد. در صورت بروز این واکنش‌ها، فوراً با پزشک خود مشورت کنید.
• اگر درمان شما بیش از 7 تا 10 روز طول بکشد. در این صورت، آزمایش‌های خون بعدی باید انجام شود زیرا ممکن است تغییرات خونی رخ دهد.
• اگر علائم عفونت جدید دارید (مثلاً عفونت قارچی غشاهای مخاطی با قرمزی و سطح سفید). مصرف آنتی‌بیوتیک ممکن است تعداد عوامل بیماری‌زایی را که به داروی مورد استفاده حساس نیستند، افزایش دهد. علائم عفونت جدید را زیر نظر داشته باشید و در صورت لزوم به پزشک خود اطلاع دهید.

تداخلات دارویی :

با احتیاط ویژه با سفوتاکسیم مصرف کنید اگر :

• واکنش‌های شدید پوستی، مانند سندرم استیونز-جانسون، نکرولیز اپیدرمی سمی، واکنش دارویی با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک (DRESS) و پوستولوز اگزانتماتوز حاد عمومی (AGEP)، در ارتباط با درمان با سفوتاکسیم گزارش شده است. در صورت مشاهده هر یک از علائم شرح داده شده مربوط به این واکنش‌های شدید پوستی، مصرف سفوتاکسیم را متوقف کرده و فوراً به پزشک مراجعه کنید. در صورت مصرف داروهای دیگر، یا داروهایی که اخیراً مصرف کرده‌اید یا ممکن است مصرف کنید، به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.

• سایر آنتی‌بیوتیک‌ها:

  مصرف همزمان برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن است اثر سفوتاکسیم را کاهش دهد. در صورت مصرف هر دارویی یا درصورتیکه اخیراً آنتی‌بیوتیک‌های دیگری مصرف نمودید، به پزشک خود اطلاع دهید.

• داروهای ادرارآور و داروهایی که به طور بالقوه برای کلیه‌ها مضر هستند:

  هنگامی که سفوتاکسیم همزمان با داروهایی که ممکن است اثر مضری بر کلیه‌ها داشته باشند، مانند آمینوگلیکوزیدها (سایر آنتی‌بیوتیک‌ها) یا داروهایی با پتانسیل بالای ایجاد کم‌آبی بدن (داروهای ادرارآور، مانند فوروزماید) استفاده شود، ممکن است اثر مضر این داروها بر کلیه‌ها افزایش یابد. در صورت مصرف همزمان، عملکرد کلیه باید تحت نظر باشد.

• پروبنسید:

  مصرف همزمان پروبنسید منجر به افزایش غلظت سرمی سفوتاکسیم و در نتیجه افزایش اثر آن می‌شود زیرا پروبنسید دفع سفوتاکسیم توسط کلیه‌ها را محدود می‌کند. در صورت مصرف پروبنسید، به خصوص اگر اختلال کلیوی دارید، به پزشک خود اطلاع دهید تا در صورت لزوم دوز دارو تنظیم شود.

بارداری، شیردهی و باروری

اگر باردار یا در دوران شیردهی هستید، یا فکر می‌کنید ممکن است باردار باشید یا قصد بارداری دارید، قبل از استفاده از این دارو با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.

اطلاعات کافی در مورد استفاده از سفوتاکسیم در زنان در مطالعات زیستی وجود ندارد. آزمایش‌های حیوانی هیچ نشانه‌ای از خواص تراتوژنیک سفوتاکسیم نشان نداده است. با این حال، سفوتاکسیم فقط باید در دوران بارداری، به ویژه در سه ماهه اول، پس از ارزیابی دقیق خطرات و مزایای درمان آن توسط متخصص تجویز شود.

سفوتاکسیم در مقادیر کم در شیر مادر دفع می‌شود. اگر در دوران شیردهی سفوتاکسیم مصرف کنید، ممکن است باعث تغییراتی در فلور روده با اسهال، رشد قارچ و همچنین ایجاد حساسیت شود. پزشک پس از در نظر گرفتن فواید شیردهی برای کودک و فواید درمان برای مادر، تصمیم خواهد گرفت که آیا قطع شیردهی یا قطع درمان با سفوتاکسیم ضروری است یا خیر.

رانندگی و استفاده از ماشین آلات

بر اساس تجربیات قبلی، سفوتاکسیم در دوزهای پایین و متوسط هیچ تاثیری بر تمرکز یا زمان واکنش ندارد.

اگر عوارض جانبی مانند سرگیجه یا انسفالوپاتی را تجربه کردید که ممکن است با تشنج، گیجی، تغییر هوشیاری و اختلالات حرکتی همراه باشد، نباید رانندگی کنید یا با ماشین آلات کار کنید.

مقادیر و نحوه مصرف

سفوتاکسیم نورمون حاوی سدیم است.

این دارو حاوی 50/6 میلی گرم (2/20 میلی مول) سدیم (جزء اصلی نمک طعام/نمک پخت و پز) در هر دوز است. این معادل 2/53٪ از حداکثر میزان مصرف روزانه سدیم توصیه شده برای یک بزرگسال است.

دوز، روش مصرف و فواصل زمانی بین تزریق‌ها به دوز، حساسیت عامل بیماری‌زا، شدت عفونت و وضعیت بیمار بستگی دارد.

به استثنای اینکه پزشک دستور دیگری داده باشد، دوز توصیه شده به شرح زیر است:

بزرگسالان و کودکان بالای ۱۲ سال: دوز معمول ۱ گرم سفوتاکسیم هر ۱۲ ساعت است. در موارد شدید، دوز روزانه ممکن است به ۱۲ گرم افزایش یابد. دوزهای روزانه تا ۶ گرم را می‌توان به حداقل دو دوز منقسم با فاصله ۱۲ ساعت تقسیم کرد. دوزهای بالاتر روزانه باید به حداقل ۳-۴ دوز منقسم با فواصل تجویز ۶ یا ۸ ساعت تقسیم شوند.

جدول زیر را می‌توان به عنوان یک راهنما دوز در نظر گرفت:

• برای درمان سوزاک در بزرگسالان، یک دوز واحد 0/5 گرمی سفوتاکسیم باید به صورت عضلانی تجویز شود. برای پاتوژن‌های کم‌حساس‌تر، ممکن است دوز بیشتری لازم باشد. قبل از شروع درمان، وجود سیفلیس بررسی شود.
• برای پیشگیری از عفونت در حین عمل، تجویز ۱ تا ۲ گرم سفوتاکسیم ۳۰ تا ۶۰ دقیقه قبل از عمل جراحی توصیه می‌شود. پاتوژن‌های کم‌حساس‌تر ممکن است به دوز بالاتری نیاز داشته باشند. قبل از شروع درمان، وجود سیفلیس بررسی شود.
• برای بیماری لایم، دوز روزانه ۶ گرم سفوتاکسیم (به مدت ۱۴ تا ۲۱ روز) است. در بیشتر موارد، دوز روزانه به ۳ دوز منقسم (۲ گرم سفوتاکسیم ۳ بار در روز) تقسیم می‌شود، اما در برخی موارد، در ۲ دوز منقسم (۳ گرم سفوتاکسیم ۲ بار در روز) تجویز شده است. توصیه‌های دوز بر اساس کارآزمایی‌های بالینی مقایسه‌ای نیست، بلکه بر اساس بررسی و مشاهدات بیماران است.

درمان ترکیبی

• در عفونت‌های جدی و تهدیدکننده حیات، درمان ترکیبی با سفوتاکسیم و آمینوگلیکوزیدها بدون آنتی‌بیوگرام تجویز می‌شود. در صورت ترکیب با آمینوگلیکوزیدها، عملکرد کلیه باید کنترل شود.
• در موارد عفونت سودوموناس آئروژینوزا، درمان ترکیبی با سایر آنتی‌بیوتیک‌های مؤثر بر سودوموناس نیز ممکن است تجویز شود. برای پیشگیری از عفونت در بیماران دارای سیستم ایمنی ضعیف، درمان ترکیبی با سایر آنتی‌بیوتیک‌های مناسب نیز ممکن است توصیه شود.

نوزادان و کودکان

نوزادان و کودکان تا ۱۲ سال، بسته به شدت عفونت، روزانه ۵۰ تا ۱۰۰ میلی‌گرم سفوتاکسیم (تا ۱۵۰ میلی‌گرم) به ازای هر کیلوگرم وزن بدن دریافت می‌کنند. دوز روزانه باید به دو یا چند دوز یکسان تقسیم شود که با فواصل ۱۲ تا ۶ ساعت تجویز می‌شوند. در موارد خاص، به ویژه در شرایط تهدیدکننده زندگی، دوز روزانه می‌تواند تا ۲۰۰ میلی‌گرم سفوتاکسیم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن افزایش یابد.

در نوزادان نارس، باید توجه داشت که عملکرد کلیه هنوز به طور کامل توسعه نیافته است و نباید از دوز ۵۰ میلی‌گرم سفوتاکسیم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز تجاوز شود.

مصرف سفوتاکسیم در بیماران کلیوی:

• در بیماران مبتلا به اختلال شدید کلیوی (کلیرانس کراتینین کمتر از ۱۰ میلی‌لیتر در دقیقه)، پس از دوز اولیه معمول (اولین دوز در شروع درمان)، دوز نگهدارنده می‌تواند به نصف دوز معمول کاهش یابد و فاصله دوزها حفظ شود.
• بیماران همودیالیزی بسته به شدت عفونت، روزانه ۱ تا ۲ گرم سفوتاکسیم دریافت می‌کنند. در روز همودیالیز، سفوتاکسیم باید پس از دیالیز تجویز شود.
• بیماران دیالیز صفاقی، بسته به شدت عفونت، روزانه ۱ تا ۲ گرم سفوتاکسیم دریافت می‌کنند. سفوتاکسیم با دیالیز صفاقی از بدن خارج نمی‌شود.

سفوتاکسیم نورمون ۱ گرم به صورت داخل وریدی تجویز می‌شود، اما می‌توان آن را به صورت عضلانی نیز تجویز کرد.

بیماران مسن

در بیماران مسن، عملکرد کلیه باید به دقت تحت نظر باشد و در صورت لزوم دوز تنظیم شود.

مصرف بیش از حد دارو :

آنتی‌بیوتیک‌های بتالاکتام، از جمله سفوتاکسیم، می‌توانند باعث انسفالوپاتی شوند که با تحریک سیستم عصبی مرکزی، میوکلونوس (پرش عضلات)، تشنج، گیجی، تغییر هوشیاری و اختلالات حرکتی همراه است. این خطر هنگام استفاده از دوزهای بالاتر، در صورت مصرف بیش از حد و در بیمارانی که اختلال عملکرد کلیه دارند یا از صرع یا مننژیت رنج می‌برند، وجود دارد.

اگر سفوتاکسیم خیلی سریع (در کمتر از 1 دقیقه) از طریق کاتتر ورید مرکزی (CVC) تزریق شود، می‌تواند باعث آریتمی قلبی جدی شود. اگر فکر می‌کنید سفوتاکسیم زیادی دریافت کرده‌اید، فوراً با پزشک یا کادر پزشکی خود صحبت کنید.

فراموش کردن یک دوز مصرف دارو:

پزشک یا پرستار شما دستورالعمل‌هایی در مورد زمان مصرف دارو دارند، بنابراین بعید است که آن را طبق دستورالعمل دریافت نکنید. اگر فکر می‌کنید یک دوز را فراموش کرده‌اید، با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید. اگر در مورد استفاده از این دارو سؤال دیگری دارید، از پزشک، داروساز یا پرستار خود بپرسید.

عوارض جانبی احتمالی:

مانند همه داروها، این دارو نیز می‌تواند عوارض جانبی ایجاد کند، اگرچه همه افراد به آنها مبتلا نمی‌شوند. در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر، مصرف سفوتاکسیم را متوقف کرده و فوراً به پزشک خود اطلاع دهید:

• تشنج (غیرمعمول، ممکن است از هر 100 نفر 1 نفر را تحت تأثیر قرار دهد).
• ناشناخته (فراوانی آن را نمی‌توان از داده‌های موجود تخمین زد):
• واکنش‌های حساسیت حاد شدید و واکنش‌های آلرژیک تهدیدکننده زندگی، مانند تورم (ادم کوینک) و تنگ شدن مجاری هوایی (برونکواسپاسم). گرفتگی قفسه سینه، سرگیجه، حالت تهوع یا ضعف می‌تواند نشانه‌هایی از واکنش حساسیت باشد.
• اسهال شدید و مداوم یا وجود خون در مدفوع به دلیل التهاب روده که می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد.
• کاهش تعداد گلبول‌های قرمز خون (کم‌خونی همولیتیک)، تغییر رنگ ادرار (به رنگ قهوه‌ای مایل به قرمز).
• نارسایی حاد کلیه.
• لکه‌های قرمز غیر برجسته، یا لکه‌های دایره‌ای یا هدف‌شکل روی قفسه سینه، اغلب با تاول‌های مرکزی، پوسته پوسته شدن پوست و زخم در دهان، گلو، بینی، اندام تناسلی و چشم‌ها. این بثورات شدید پوستی ممکن است با تب و علائم شبیه آنفولانزا (سندرم استیونز-جانسون، نکرولیز اپیدرمی سمی) همراه باشند.
• بثورات پوستی گسترده، افزایش دمای بدن و بزرگ شدن غدد لنفاوی (سندرم DRESS یا سندرم حساسیت به دارو). بثورات پوستی گسترده، قرمز و پوسته‌دار همراه با برآمدگی و تاول، همراه با تب. علائم معمولاً در شروع درمان ظاهر می‌شوند (پوستولوز حاد اگزماتوز منتشر).

در صورت بروز هر یک از عوارض جانبی زیر که فراوانی آنها مشخص نیست (فراوانی آنها را نمی‌توان از داده‌های موجود تخمین زد)، به پزشک یا پرستار خود اطلاع دهید:

• زردی، التهاب احتمالی کبد.
• کاهش شدید گلبول‌های سفید خون (آگرانولوسیتوز)، که با ظهور علائم حاد عفونت و همچنین تورم دهان، بینی، گلو، اندام تناسلی و نواحی مقعد قابل تشخیص است.
• کاهش زیاد تعداد تمام سلول‌های خونی و نارسایی مغز استخوان. علائم حاد عفونت و التهاب (به بالا مراجعه کنید)، خونریزی، کبودی (کاهش پلاکت‌ها)، خستگی، رنگ‌پریدگی یا تنگی نفس (کاهش گلبول‌های قرمز خون) نیز ممکن است رخ دهد.

در صورت تشدید یا تداوم هر یک از عوارض جانبی زیر بیش از چند روز به پزشک یا پرستار خود اطلاع دهید.

عوارض بسیار شایع (ممکن است از هر 10 نفر بیش از 1 نفر را تحت تأثیر قرار دهد):

• درد در محل تزریق، همچنین سفتی ناشی از تزریق عضلانی.

عوارض شایع (ممکن است تا ۱ نفر از هر ۱۰ نفر را تحت تأثیر قرار دهد):

• مشکلات مفصلی (مثلاً تورم).

عوارض غیرشایع (ممکن است تا ۱ نفر از هر ۱۰۰ نفر را تحت تأثیر قرار دهد):

• افزایش سلول‌های خونی ائوزینوفیلیک (ائوزینوفیلی).
• کاهش تعداد پلاکت‌ها (ترومبوسیتوپنی) و برخی از گلبول‌های سفید خون (لکوپنی، گرانولوسیتوپنی).
• واکنش یاریش-هرکسهایمر (به توضیح زیر مراجعه کنید).
• اسهال.
• از دست دادن اشتها.
• افزایش بیلی‌روبین (یک رنگدانه صفراوی در خون) و آنزیم‌های کبدی سرم (SGOT، SGPT، γ-GT، آلکالین فسفاتاز، LDH).
• واکنش‌های آلرژیک به شکل بثورات پوستی، خارش، کهیر.
• اختلال عملکرد کلیه، مثلاً افزایش سطح کراتینین و اوره سرم.
• تب.
• واکنش‌های التهابی در محل تزریق و التهاب وریدی (فلبیت/ترومبوفلبیت).

عوارض با فراوانی نا مشخص (از داده‌های موجود نمی‌توان تخمین زد):

• عفونت‌های باکتریایی یا قارچی (مثلاً در دهان یا واژن).
• کاهش تعداد برخی از گلبول‌های سفید خون (نوتروپنی).
• ضربا قلب سریع(تاکی کاردی)، ضربان قلب نامنظم (آریتمی قلبی) پس از تجویز سریع از طریق ورید مرکزی.
• تحریک سیستم عصبی مرکزی، تغییر هوشیاری، گیجی، اختلالات حرکتی، اسپاسم عضلانی (علائم انسفالوپاتی، به ویژه در دوزهای بالا، در موارد مصرف بیش از حد، یا با اختلال در عملکرد کلیه).
• سردرد.
• سرگیجه.
• حالت تهوع، استفراغ، درد شکم.
• التهاب کلیه (نفریت بینابینی).
• واکنش‌های عدم تحمل به صورت احساس گرما یا حالت تهوع با تزریق داخل وریدی سریع‌تر.

واکنش جاریش-هرکسهایمر:

هنگام شروع درمان عفونت‌های اسپیروکتی (به عنوان مثال، بیماری لایم)، ممکن است تب، لرز، سردرد و درد مفاصل را تجربه کنید. پس از چند هفته درمان بیماری لایم، یک یا چند مورد از علائم زیر گزارش شده است: بثورات پوستی، خارش، تب، کاهش گلبول‌های سفید خون، افزایش آنزیم‌های کبدی، تنگی نفس و درد مفاصل. این علائم تا حدی با علائم بیماری زمینه‌ای در بیماران تحت درمان مطابقت دارد.

گزارش عوارض جانبی

در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی، با پزشک، داروساز یا پرستار خود صحبت کنید. این شامل هرگونه عوارض جانبی احتمالی که در این بروشور ذکر نشده است نیز می‌شود. با گزارش عوارض جانبی، می‌توانید به ارائه اطلاعات بیشتر در مورد ایمنی این دارو کمک کنید.

شرایط نگهداری:

• این دارو را دور از دید و دسترس کودکان نگهداری کنید.
• در دمای بالاتر از ۲۵ درجه سانتیگراد نگهداری نشود.
• پس از تاریخ انقضای ذکر شده روی بسته‌بندی، این دارو را مصرف نکنید. تاریخ انقضا آخرین روز ماه ذکر شده می باشد.
• ویال‌های آماده‌شده، پایداری شیمیایی و فیزیکی خود را به مدت۸ ساعت در دمای ۲۵ درجه سانتیگراد و به مدت ۲۴ ساعت در یخچال (۲ تا ۸ درجه سانتیگراد) حفظ می‌کنند.

از نظر میکروبیولوژیکی، توصیه می‌شود محلول‌ها بلافاصله پس از آماده‌سازی مصرف شوند. در صورت عدم مصرف فوری، زمان و شرایط نگهداری بر عهده کاربر است و معمولاً نباید بیش از ۲۴ ساعت در دمای ۲ تا ۸ درجه سانتیگراد نگهداری شود، مگر اینکه آماده‌سازی تحت شرایط آسپتیک کنترل‌شده و معتبر انجام شده باشد.

داروها نباید از طریق فاضلاب یا زباله‌های خانگی دفع شوند. داروها و ظروف ناخواسته را به محل امحا در داروخانه ببرید. در صورت داشتن هرگونه سؤال، از داروساز خود در مورد نحوه دفع داروها و ظروف ناخواسته سوال کنید. به این ترتیب، به حفاظت از محیط زیست کمک خواهید کرد.

محتویات جعبه و سایر اطلاعات:

ترکیبات سفوتاکسیم نورمون ۱ گرم ، ماده مؤثر سفوتاکسیم (به صورت سفوتاکسیم سدیم) است.

هر ویال حاوی ۱ گرم سفوتاکسیم (به صورت سفوتاکسیم سدیم) است. و هر آمپول حلال حاوی آب تزریقی است.

مشخصات دارو و بسته بندی :

سفوتاکسیم نورمون ۱ گرم به صورت پودر سفید یا زرد روشن در یک ویال شیشه‌ای شفاف با درپوش لاستیکی و پلمپ شده با درپوش آلومینیومی و یک آمپول شیشه‌ای حاوی ۴ میلی‌لیتر حلال عرضه می‌شود.

داروی سفوتاکسیم نورمون به صورت یک ویال حاوی 1 گرم سفوتاکسیم و یک ویال حلال در هر جعبه عرضه می‌شود.

شرکت تولید کننده و دارنده مجوز بازاریابی: شرکت نورمون- اسپانیا

نمایندگی در ایران : شرکت تچرا دارو- تهران

تلفن : 5-88614293 نمابر: 88654279

این اطلاعات فقط برای پزشکان و متخصصان مراقبت‌های بهداشتی در نظر گرفته شده است.

اطلاعات عمومی برای موارد زیر:

• سفوتاکسیم نورمون 250 گرم، پودر و حلال برای محلول تزریقی
• سفوتاکسیم نورمون 500 گرم، پودر و حلال برای محلول تزریقی
• سفوتاکسیم نورمون 1 گرم، پودر و حلال برای محلول تزریقی
• سفوتاکسیم نورمون 2 گرم، پودر و حلال برای محلول تزریقی و انفوزیون

تزریق داخل وریدی:

سفوتاکسیم نورمون 250 میلی‌گرم، 500 میلی‌گرم، 1 گرم و 2 گرم به آرامی طی 3 تا 5 دقیقه، پس از رقیق شدن در 2، 4 یا 10 میلی‌لیتر حلال (آب برای داروهای تزریقی) به صورت داخل وریدی تجویز می‌شوند. تزریق داخل وریدی ویال ۲ گرمی را در ۱۰ میلی‌لیتر آب تزریقی حل کنید. متعاقباً:

• برای تزریق سریع داخل وریدی، در ۴۰ میلی‌لیتر آب تزریقی یا محلول ایزوتونیک کلرید سدیم رقیق کرده و تقریباً طی ۲۰ دقیقه به صورت داخل وریدی تزریق کنید.
• برای تزریق آهسته داخل وریدی، در ۱۰۰ میلی‌لیتر محلول ایزوتونیک کلرید سدیم یا محلول گلوکز حل کرده و طی ۵۰ تا ۶۰ دقیقه به صورت داخل وریدی تزریق کنید.

تزریق داخل عضلانی:

سفوتاکسیم نورمون ۵۰۰ میلی‌گرم و ۱ گرم:

برای تزریق داخل عضلانی، ۵۰۰ میلی‌گرم سفوتاکسیم را در ۲ میلی‌لیتر یا ۱ گرم سفوتاکسیم را در ۴ میلی‌لیتر آب تزریقی حل کنید. سپس تزریق باید از طریق مسیر عمیق داخل گلوتئال انجام شود. درد هنگام تزریق عضلانی را می‌توان با حل کردن ۱ گرم سفوتاکسیم در ۴ میلی‌لیتر یا ۵۰۰ میلی‌گرم در ۲ میلی‌لیتر لیدوکائین ۱٪ کاهش داد. از تزریق داخل عروقی باید اجتناب شود، زیرا لیدوکائین تجویز شده به صورت داخل عروقی ممکن است باعث بی‌قراری، تاکی‌کاردی، اختلالات هدایت قلب، استفراغ و گیجی شود.

در صورتیکه سازگاری فیزیکوشیمیایی با سایر محلول‌های تزریقی اثبات نشده باشد، محلول سفوتاکسیم باید در اصل جداگانه از آنها تجویز و مصرف شود. سفوتاکسیم با موارد زیر سازگار نیست:

• محلول بی‌کربنات سدیم.
• محلول‌های تزریق با pH بالای ۷.
• آمینوگلیکوزیدها.

به طور کلی، سفوتاکسیم نباید با سایر آنتی‌بیوتیک‌ها یا داروها در یک سرنگ مخلوط یا تزریق شود. سفوتاکسیم نباید با آنتی‌بیوتیک‌های آمینوگلیکوزیدی در یک ست انفوزیون یا سرنگ مخلوط شود.